Tetyń

Godziny Mszy Świętych

W połowie XIX wieku w Tetyniu mieszkało 935 osób, było 19 dużych gospodarstw chłopskich, 11 półrolnych, istniała kuźnia, karczma, wiatrak, kościół, dwie szkoły, majątek domenalny i gospodarstwa wolnego wójta. W drugiej połowie XIX wieku występowały tu dwa typy chałup: szeroko frontowa i wąsko frontowa o konstrukcji szachulcowej Od początku XX wieku liczba mieszkańców systematycznie spadała (681 w 1928 r.). Wg spisu z 1929 r. było 21 gospodarstw o powierzchni od 20 do 148 ha. W 1932 r. we wsi było 115 domów. Kościół zbudowano w 2 połowie XIII wieku jako świątynię salową, na rzucie prostokąta z kostki granitowej, ułożonej w regularne warstwy. Około 1600 r. gruntownie przebudowano go w duchu renesansu, przymurowano szczyt wschodni wieńcząc go sygnaturką. Dobudowano od południa zakrystię z renesansowym szczytem. Z pierwotnego wystroju architektonicznego zachowały się w ścianie wschodniej trzy otwory okienne ostrołukowe, zachodni portal i zamurowany portal południowy. W XVIII wieku, dobudowano wieżę zwieńczoną ażurową latarnią i prześwitami oraz barokowym hełmem. We wnętrzu kościoła pod wieżą, sklepienia kolebkowe z XIII wieku, ołtarz renesansowy, rzeźbiony w drewnie, gotycka chrzcielnica z wapienia; organy, dwa lichtarze cynowe z lat 1644-1663. W XIX wieku nadbudowano drewnianą dzwonnicę. Po zakończeniu II wojny światowej kościół poświęcony został 3 maja 1946 roku pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Polski przez księdza Wacława Perza z Towarzystwa Chrystusowego. Od przełomu XIX i XX wieku w Tetyniu istniał przystanek kolejowy, w postaci trzech niewielkich budynków (mieszkalnego i 2 gospodarczych), murowanych z cegły ceramicznej. Na zachodnim krańcu wsi stał od XIX wieku do końca lat 60 – tych wiatrak kozłowy,. Obiekt znajdował się na wzniesieniu terenu, gdzie towarzyszyła mu trzybudynkowa zagroda młynarza. W punkcie centralnym miejscowości do lat sześćdziesiątych znajdował się pomnik mieszkańców Tetynia którzy zginęli w czasie I wojny światowej.